1918 թ. հու­լի­սի 6-ին, ժա­մը 14։50-ին, ձախ է­սէռ­ներ Յա. Բլյում­կի­նը և Ն. Անդ­րեևը մո­տե­ցան Մոսկ­վա­յի Դե­նեժ­նի նր­բանցք, թիվ 5 հաս­ցեում գտն­վող Գեր­մա­նիա­յի դես­պա­նա­տա­նը: Մուտ­քի մոտ ցույց տվե­ցին Չէ­կա­յի վկա­յա­կան­նե­րը և հայտ­նե­ցին, որ ու­զում են հան­դի­պել դես­պա­նի հետ: Դես­պան Վիլ­հելմ ֆոն Միր­բա­խը նրանց ըն­դու­նեց, ներ­կա էին նաև խոր­հր­դա­կան Ռից­լե­րը և թարգ­մա­նիչ, լեյ­տե­նանտ Մյուլ­լե­րը:

Հռոմում գտնված հինավուրց գերեզմանը ենթադրաբար քաղաքի հիմնադիր Ռոմուլոսինն է՝ փետրվարի 21-ին հաղորդել է France-Presse-ը:

Այս տար­վա հուն­վա­րին Գե­ղար­քու­նի­քի մար­զի Լճա­շեն հա­մայն­քում Եվ­րա­միու­թյան ֆի­նան­սա­կան ա­ջակ­ցու­թյամբ մեկ­նար­կել է «Պատ­մու­թյան դար­պաս­ներ» գի­տա­ժա­ման­ցա­յին ծրա­գի­րը, որն ի­րա­կա­նաց­նում է «Տա­րած­քա­յին զար­գաց­ման և հե­տա­զո­տու­թյուն­նե­րի կենտ­րոն» ՀԿ-ն Լճա­շե­նի հա­մայն­քա­պե­տա­րա­նի հետ գոր­ծըն­կե­րու­թյամբ:

Հայ մշա­կույ­թի նշա­նա­կա­լի երևույթ­նե­րից են հա­յե­րեն ա­մե­նա­մեծ մա­գա­ղա­թյա ձե­ռա­գի­րը՝ 1200-1202 թվե­րին Եր­զն­կա­յի Ա­վագ վան­քում գր­ված ու ծաղկ­ված «Մշո ճա­ռըն­տիր»-ը և Մշո Ա­ռա­քե­լոց վան­քի 1134 թվին հո­րին­ված փայ­տե փո­րա­գիր դու­ռը: Ա­ռա­ջի­նը մշ­տա­պես ցու­ցադր­վում է Մաշ­տո­ցի ան­վան հին ձե­ռագ­րե­րի մա­տե­նա­դա­րա­նում, երկ­րոր­դը՝ Հա­յաս­տա­նի պատ­մու­թյան թան­գա­րա­նում:

Այս ան­գամ կփոր­ձենք քն­նար­կել հե­լիո­ֆի­կա­ցիա­յի ծրագ­րի փորձ­նա­կան կի­րա­ռու­թյան հե­ռան­կա­րը՝ Հա­յաս­տա­նի ու Ար­ցա­խի մե­կա­կան բնա­կա­վայ­րե­րում: Ժա­մա­նա­կին աշ­խար­հի հե­լիո­ֆի­կա­ցիա­յի ծրա­գի­րը ո­րո­շել էինք սկ­սել Շի­րա­կի մար­զի Սառ­նաղ­բյուր գյու­ղից՝ ստա­նա­լով հայ­րե­նի­քի նվի­րյալ գյու­ղա­պետ Հրաչ Ա­ճե­մյա­նի հա­մա­ձայ­նու­թյու­նը:

Այս օրերի Հայաստանը դասական անտիուտոպիա է։ Ինչ կլիներ պատմական հայտնի որոշ գործիչների հետ, եթե նրանք ապրեին այսօրվա Հայաստանում: Միանշանակ, նրանցից շատերը կկալանավորվեին, ոմանք ստիպված կլինեին երկրից չբացակայելու ստորագրություն տալ, իսկ որոշներն էլ ստիպված կլինեին Ազգային ժողովի հատուկ հանձնաժողովում պատասխանել լուլուների տարատեսակ հարցերին:

Հուն­վա­րի 26-ն էր, չո­րեք­շաբ­թի, ժա­մը 11-ը: Փա­րի­զում ձյուն չկար, բայց տհաճ, ծա­կող ցուրտ էր: Ա­վե­նյու Մար­սո­յում Ա­լեք­սանդր Տեր-Զա­քա­րյա­նը բարձ­րաց­րեց հնա­մաշ վե­րար­կուի օ­ձի­քը, կե­պին ուղ­ղեց և քայ­լերն ա­րա­գաց­րեց:

Ե­րեկ Սի­րիա­յի խոր­հր­դա­րա­նը ճա­նա­չել է Հա­յոց ցե­ղաս­պա­նու­թյու­նը՝ հաս­տա­տե­լով, որ Հա­յոց ցե­ղաս­պա­նու­թյունն ի­րա­գործ­վել է Օս­մա­նյան կայս­րու­թյան կող­մից Սի­րիա­յի և Արևմտյան Հա­յաս­տա­նի տա­րածք­նե­րում: Ե­րեկ նաև մա­մու­լի ա­սու­լիս է տվել Հա­յաս­տա­նում Սի­րիա­յի դես­պան Մո­հա­մեդ Հաջ Իբ­րա­հի­մին:

Մենք ար­դեն քն­նար­կել ենք կո­ռուպ­ցիա­յի երևույ­թը՝ նշե­լով դրա վնա­սա­կար ազ­դե­ցու­թյու­նը եր­կր­նե­րի տն­տե­սա­կան, մշա­կու­թա­յին, ա­ռող­ջա­պա­հա­կան, սո­ցիա­լա­կան ու մնա­ցած բո­լոր կարևոր բնա­գա­վառ­նե­րի վրա:

1945-ին դաշնակիցները աշխարհը կարգավորեցին «վերևից»: 1989-ին հաղթեց ինքնորոշումը: Այսօր այդ հաջողությունը վտանգի տակ է՝ գրում է Քրիստոֆ ֆոն Մարշալը Der Tagesspiegel-ում: